W dniach od 11 do 15 kwietnia 2019 roku miała miejsce II badawcza wyprawa etnograficzna w Karpaty, będąca pierwszą z cyklu misji zaplanowanych (w ramach projektu) na terenie Ukrainy. Tym razem obszarem realizowanej misji był rejon Gór Hryniawskich. Profil wyprawy, w której wzięło udział dwunastu uczestników, był skonstruowany w sposób pozwalający jak najgłębiej wniknąć w charakter odwiedzanych miejsc oraz poznać środowisko kulturowe otaczające i kreujące lokalną twórczość ludową.

Prologiem merytorycznym wyprawy były odwiedziny w Muzeum Huculszczyzny i Pokucia w Kołomyi, gdzie w sposób przekrojowy uczestnicy wyjazdu mogli wdrożyć się w arkana życia i twórczości grup ludności zamieszkujących tę część Karpat. Grupa badawcza miała też okazję nie tylko posłuchać, ale też uczestniczyć i rejestrować wykonywane czynności podczas różnorakich warsztatów rękodzieła ludowego. Nie zabrakło pokazów tworzenia: pisanek, ceramiki, snycerstwa, tkactwa (liżnikarstwa), czy serowarstwa, a także prezentacji tradycyjnego haftu huculskiego.

Podczas misji uczestnicy poznawali miejsca wpływające na codzienne życie Hucułów oraz będące determinantami ich twórczości. Zapoznano się m.in. z miejscami związanymi z legendą Aleksego Dobosza (Kosmacz), a także odwiedzono muzeum jemu poświęcone. Na trasie badaczy znalazła się również najstarsza huculska cerkiew prawosławna zlokalizowana w Pistyniu. W nieodległym sąsiedztwie wspomnianej świątyni nastąpiło spotkanie z opiekunem mini muzeum, będącym jednocześnie rzeźbiarzem, pszczelarzem i muzykiem prezentującym lokalne utwory grane na fujarce.

Grupa odbyła także pieszą wędrówkę na Pisany Kamień, który odgrywa niejako magiczną rolę w życiu, twórczości oraz dziejach Hucułów. Ponadto uczestnicy misji byli także na sobotnim jarmarku w Kosowie, którego wielowiekowa sława rozciąga się nawet na Zakarpacie.

Dopełnieniem poznawczym badanego regionu była regularna degustacja dań właściwych dla odwiedzanego regionu. Większość poznanych potraw i ich smaków, to również przegląd przez inny aspekt życia miejscowych: dostosowanie się do warunków klimatycznych, specyficznego trybu pracy, rodzaju hodowanego inwentarza zwierzęcego, czy typów upraw rolnych, etc.